Muurschilderingen

Kaatjebee heeft deze week (net voor het benzinerantsoen) een tour gemaakt door de stad op jacht naar muurschilderingen voor haar groeiende collectie. Ze hangen overal door de stad en zijn typerend voor Teheran. De afbeeldingen zijn vaak Khomeini en/of Khamenei, gestorven (natuurlijk) martelaars en fijne propaganda (er zijn ook wel wat abstracte en vrolijke afbeeldingen, maar die spaart kaatjebee niet echt). Het leuke ervan vindt kB dat ze zo schril afsteken bij de sfeer van de stad: de meest verschrikkelijke muurteksten vliegen je om de oren, terwijl de stad en de mensen deze sfeer helemaal niet uitademen!







De bekende Amerikaanse vlag met doodskoppen en vallende bommen met de vrolijke groet "down with the U.S.A" met daarnaast een kerk (! christenen worden getolereerd, maar het blijft hier toch wat vreemd om zomaar een kerk te zien)
















Ook een hele gezellige: "Down with USA & Israel, Imam Khomeini's followers are allways supporting palistinians and fight their enemies"





Jut en jul (ahum Khamenei en Khomeini)





De voormalige Amerikaanse ambassade met de bekende doodskop op het vrijheidsbeeld


Een van de mooiste vind ik de moeder met haar kind op de arm en een bazooka in de andere me de tekst "I love my children, but I love martyrdom even more", maar deze verkleurt steeds meer en wordt niet netjes bijgewerkt.

Olierantsoen

Vandaag is het lang aangekondige benzinerantsoen ingegaan: het kost nog steeds niets (5 euro voor een volle tank), maar wordt nu beperkt tot 100 liter per auto per maand. Iran heeft namelijk een tekort aan benzine: het loopt over van de olie, die naar het buitenland geexporteerd wordt, maar heeft dus een tekort aan benzine, dat dan weer geimporteerd wordt.... De maatregel is een groot probleem voor iedereen, want door 100 liter ben je zo heen. Ter protest zijn er rellen uitgebroken en bezinepompen (waar er gek genoeg al niet veel van zijn) in brand gestoken. Onze chauf is er behoorlijk chagerijnig van, maar het is wel lekker rustig op de weg.... Bij benzinepompen staan op het moment lange rijen, waarom is mij niet helemaal duidelijk, want de regeling ging vannacht om 12 uur in. Onze chaufeur Mo zat gisteren om 21.45 uur voor de buis toen plots bekend werd gemaakt dat het rantsoen anderhalf uur later in zou gaan. Natuurlijk sprong iedereen met een auto er op dat moment in om naar het eerste de beste benzinestation te rijden om nog even vol te tanken, dus dat gaf op zich al een chaos. Mo rijdt (zelf en voor ons) per week ruim 100 liter op, dus over een week zijn wij door ons maandrantsoen heen. Het openbaar vervoer is niet echt berekend op een enorme toeloop, sterker nog, er zijn nu al te weinig taxi's, waardoor je vaak lang moet wachten (taxi's mogen nu 450 liter per maand gebruiken).

Wandelen: Darakeh (kan gevaarlijk zijn!)

Darakeh 5.00h

Er zijn ook campeerders en "javad"(geloof ik) soort hippies, jongeren die daar een beetje wandelen en rondhangen

Familie van E. zat al uren thee te drinken in een bergrestaurantje toen wij beneden aan kwamen






















Thee dus, in Iran altijd met dadels




























Kersen en watermeloenen















Vrijdag weer vroeg (4.30h) opgestaan om te gaan wandelen. Deze keer met Elaleh en haar zusjes, zwager en nichtje in de bergen van Darakeh in het noorden van Teheran. Dit gebied is heel groen en makkelijk te bewandelen (ongeveer 2,5 uur naar de top). Op vrijdag lijkt het wel of heel Teheran zich hier verzamelt om 5 uur s' ochtends!! Rijdend door N-Teheran kun je de speciale eethuisjes vol zien zitten met mensen die de specialiteit aan het eten zijn: schapehoofd, hersenen en ogen, heerlijk.

Op de berg bij Darakeh is het dus gezellig op vrijdag. Er zijn op de weg naar boven veel restaurantjes waar je even uit kunt blazen. Kaatjebee en E. gingen vlot naar boven en hadden de rest dan ook al snel gelost. Om 7.00h besloten we terug te gaan op zoek naar de anderen. Ongeveer een kwartier nadat we waren omgekeerd zagen we iemand iets verder naar beneden op de grond liggen. Naast de man, die onder een laken op een brancard lag (je zag alleen zijn voeten) zat een vrouw hard te huilen. Bij navraag bleek dat de man tijdens de wandeling zojuist een hartaanval had gehad en was gestorven. Vier mannen probeerden hem naar beneden te tillen (was zeker nog anderhalf uur naar beneden lopen). E. en kB wilden niet de hele route achter deze dode meneer aan lopen, maar moesten hem zo snel mogelijk zien te passeren, wat nog moeilijk was op dit smalle stuk. Luguber!

Vrijwel beneden aan de berg kwamen we de rest weer tegen in een van de restaurantjes, waar we een lekker kopje thee namen en wat ontbijt. Daara kochten we allemaal bij een mannetje met een hoop enveloppen een toekomstvoorspelling. kB had een gedicht van Hafez dat kort samengevat inhield dat ik goed moet opletten bij elke stap (logisch op een berg). Tot slot bij de bakker nog zo'n heerlijk vers barbaribrood gekocht en om 9.00h weer thuis, waar 's middags vrienden kwamen bbqen.

Tehran bazar

Boris kan nu sinds een wk of 2 lopen. Hij speelt de hele dag met 2 dingen: een telefoonoplader en een muis op een stokje

kB ging met Mo per metro vanaf Mirdamad station naar de grote bazar

De grote bazar in Teheran

In de bazar zijn winkeltjes, moskeeen, een kerk!, banken, eethuisjes en gasthuizen: het is een stad op zich

Voor de grote Imam Khomeini (voorheen Shah) moskee liggen allerlei mannen te .... (bidden zou je denken, maar nee) slapen!

Imam Khomeini moskee in de bazar

De bekende mooie tegeltjes

Het was snoeiheet, dus een glaasje kirkassia (?) (een rozendrankje met allerlei goudachtige bolletjes erin) ging er wel in (terwijl Mo een oranje sjaal uitzoekt voor zijn vriendin, later zou hij voor haar ook nog een stuk haar?? kopen)

Je moet enorm oppassen voor de mannen die met hun karretjes met goederen door de drukke straatjes racen

Snackende meisjes gehuld in chador

Gedroogde dingetjes

En ongedroogde dingetjes

Uitzicht op het noorden van de stad vanaf Mirdamad metro station

De grote bazar in het centrum van Teheran is een belevenis. Het is een wirwar van overdekte straatjes en winkeltjes waar je (als je goed zoekt) vrijwel alles kunt vinden. Veel spullen moet je in bulk afnemen, maar goedkoper dan op de bazar vind je het niet. Het is een zeer levendige plek, maar donderdagmiddag en vrijdag gesloten (vrijdag biddag). De bazari's (winkeleigenaars) zijn verantwoordelijk voor 33% van de handelsomzet in Iran en zeer machtig, wat ze bewezen in de Revolutie: door een paar dagen dicht te gaan lag de Iraanse economie volledig plat. In tegenstelling tot in de bazar in Cairo, zijn de verkopers in de bazar in Teheran helemaal niet opdringerig, dus als je het niet erg vindt om de weg kwijt te raken in de chaos van straatjes is het een aangename en stressloze winkelbelevenis.

Vroeg op: wandelen in de bergen van Tehran: Kolakchaal

Uitzicht op Tehran om 5.30h 's ochtends vanaf de berg



Uitrust en drinkplek


Elaheh

Bergpad


Topstation 7.00h, Iraans stel zit te ontbijten



Een moskee mag natuurlijk ook niet ontbreken op de top van de berg

kaatjebee op weg naar beneden

Tehran ontwaakt

Iraanse bergbloempjes met de stad op de achtergrond



Langs/over het grootse gedeelte van het pad stroomt water

Bergpad


Goda ghovat (dat God je energie mag geven), een ouderwetse groet. Vaker hoor je "gastenabashi" (dat je niet moe wordt)




Jamshidieh Park, waar het pad naar boven begint

Niet fietsen!! staat er aan het begin van het Jamshidieh park. Hoe je in dit enorm steile rotspark zou willen of kunnen fietsen is kaatjebee een raadsel.




Elaheh en kaatjebee hadden weer afgesproken te gaan wandelen in het Alborzgebergte. Omdat het nu al 40 graden is overdag moet je vroeg zijn om niet te smelten (zeker met de verplichte jas en hoofddoek), dus kwam E. kaatjebee om 4.50h ophalen. Sinds het afschaffen van de zomertijd is het in Tehran 's zomers om 4 uur licht. Om 5.00 uur begon onze wandeltocht vanuit Jamshidieh (Stone) park. Op de berg heb je een prachtig uitzicht over de stad en is de lucht lekker fris en koel. Het pad was deze keer sneeuw en ijsvrij en een stuk makkelijker te begaan dan de vorige keer in maart. Verbazingwekkend genoeg lopen er nog heel wat mensen de berg op en af op dit idiote tijdstip (we kwamen halverwege zelfs een meneer met een Pekinees tegen). De mannen zijn zeer vriendelijk en de vrouwen die je op de berg tegen komt zijn wat stug (geen idee waarom, moe?). Om 7.00h zaten we aan het ontbijt op het topstation met een aardig muziekje vanuit de moskee op de achtergrond. Na de afdaling kregen we een lift van een busje naar Niavaran Boulevard/Bahonar St, vanwaar kaatjebee naar huis liep en om 9.00h weer thuis was. Net op tijd om nog even een douche te nemen voordat de aerobicsklas begon (want we gingen ook nog even een uurtje steppen)! Misschien volgende week weer.

Het Nationale Juwelen Museum in Teheran

De Kiani kroon uit 1797 met parels, smaragden robijnen en diamanten


















De roze Darya-e Noor (Zee van licht) de grootste ongeslepen diamant ter wereld, 182 karaat!, zo groot dat ie zelf een kroontje van diamanten en smaragd draagt.














Kaatjebee ging vandaag met Mo (chauf en begeleider) naar het National Jewels Museum. Het museum dat aan de Ferdowsi St in de kluis van de Bank Melli zit herbergt een enorme hoeveelheid enorme en compleet onbetaalbare juwelen vanaf ongeveer de Safavid periode (16e eeuw). De karaten vliegen er om je oren, sommige edelstenen zijn zo groot als kippeneieren. De edelstenen zijn niet alleen verwerkt in juwelen, maar liggen achteloos ook in bergjes in schalen. De juwelen zijn het bezit geweest van verschillende Persische Shahs en er zijn vele nutteloze objecten bij, zoals een enorme wereldbol op standaard volledig uitgevoerd in goud, diamanten, smaragden en robijnen, eierdoppen van goud en edelsteen en zelfs een paraplu afgezet met diamanten. De alarmbellen rinkelden regelmatig, als er iemand met zijn neus te dicht bij de vitrines kwam.
Het museum is volgens de Lonely Planet DE nummer 1 toeristische trekpleister van Teheran, maar daar was niet veel van te merken. Het was rustig en er waren denk ik maar iets van 8 westerlingen, verder nog een aantal groepen Iraniers. Nou is het sowieso moeilijk om er in te komen vanwege de zeer korte openingstijden: ze zijn maar vier dagen per week open en dan ook nog eens alleen van 1400-16.30h! De meeste toeristen zijn maar een paar dagen in de stad en dan moet je maar net geluk hebben (als je het vergelijkt met bijvoorbeeld de pyramides van Gisa in Cairo: die zijn elke dag de hele dag open hoor, zou ook mooi zijn dat je naar Egypte gaat en dat de pyramides dan net dicht zijn... maar dat kan hier dus wel).

Verjaarsfeestje, Iraans feestje, pizzafeestje, poikyfeestje

Ellaheh en Azadeh + man op kaatjebees verjaardagsfeestje

Luus was op tot 22.30 uur (normaal slaapt ze om 20.0 uur) en genoot van de mensen en het eten

Veranda overdag

Boris is verslaafd aan zijn speen plus knuffel

Luus was tegen de trap gevallen en had weken lang 2 blauwe ogen

Boris is inmiddels ruim 13 maanden en loopt nu dan toch echt bijna (maakt al maanden aanstalten, maar daar blijft het tot nu toe bij. Kaatjebee was vorig weekend jarig en gaf daarom afgelopen weekend een feestje. Voor het feestje moesten we natuurlijk extra veel strengverboden drank bestellen bij ons (joodse!) mannetje, maar die was "in het ziekenhuis" (wat van alles kan betekenen), dus wat nu?? We wilden deze keer naast de gebruikelijke Heinekens (70 euro voor een treetje grote blikjes) en vodka ook wijn hebben, hoewel dat hier echt gruwelijk duur is: voor een liter fles niet fantastische Francois Dulac betaal je bijna 20 euro en een normaal flesje best lekkere Australische (witte en Shiraz) betaal je bijna 25 euro. Onze vrienden die altijd lekkere wijn hebben konden via hun mannetje (een geheim agent NB) ook al niet aan genoeg drank komen, de gehele witte wijnvoorraad bij alle alcoholaanleverende mannetjes in Teheran was op, nergens meer te vinden. Een andere vriendin bood uitkomst met haar Armeense drankman, maar helaas had ook hij geen witte wijn en ook geen Heineken, maar wel extra-sterke Tuborg en zelfs JW whiskey en Baileys. Gelukkig hadden we ook heerlijk gecaterd indonesisch eten en een vriendin bracht een bak Iraanse kaviaar mee (foei! nog nooit gegeten, T was er niet wild van, smaakt naar zachtgekookt eigeel, kb was wel enthousiast en at de hele bak leeg). Het feestje was deels binnen, deels buiten op onze gezellige veranda. Binnen hadden we de drank en disco in de kinderkamer gezet. Een van onze Iraanse gasten die het huis goed kent vertelde dat deze kamer (een soort souterrain) voor de revolutie ook echt gebouwd is als danskamer.

Luus aan haar van een vertrekkende vriendin overgekochte IKEA tafel (er zijn hier in Iran IKEA winkeltjes, maar die zijn ongeveer 9 m2 klein en verkopen hun spulletjes voor 3 x de Europese prijs)

Luus en T

Luus kust Boris op zijn bol nadat ze elkaar met stok en bezem op het hoofd hebben geslagen

Het bbq seizoen is geopend, we hebben met wat moeite een mooie bol op de kop getikt

Boris bij Iraanse gast op schoot

De volgende dag hadden we een Iraans feestje van de zus van de buren (ongeveer 50 Iraniers en T en kaatjebee). Op Iraanse feestjes staan alle wanden van de feestruimte altijd vol met stoelen en de rest is leeggehaald. Vrouwen gaan schaars gekleed en erg opgemaakt en op zo hoog mogelijke hakken naar zo'n feestje. Er is Iraans eten (deze keer ook kaviaar) en men drinkt vodka met sap, vodka met fris, vodka met ijs, als het maar vodka of eventueel arak (een nog viezer sterk drankje) is... Op Iraanse feestjes wordt altijd gedanst op Iraanse popmuziek voornamelijk uit LA (omdat die hier niet gemaakt mag worden). Om 12 uur 's nachts wordt bij verjaardagen altijd een grote taart aangerukt en worden de cadeautjes uitgepakt. Verder wordt er op zo'n feestje altijd heel veel foto's gemaakt, waarbij men uitgebreid poseert. Onze stokoude tuinman (die al 35 jaar de tuin van de buren doet) liep onherkenbaar rond met enorme zwarte bijna langharige zwarte toupet!

Zwembad bij Italiaanse Livia en Adriano in de tuin

Boris op hobbelding

De Italiaans/Iraanse caterkok bakte er weinig van in de prachtige houtgestookte pizza oven

Italiaanse gastheer probeert nog wat tips te geven

De dag erna hadden we twee feestjes overdag: om 11 uur een pizzaparty bij onze Italiaanse vrienden aan het zwembad. Die hebben een barbecue met ingebouwde (nog noit gebruikte)pizzaoven. Het klonk veelbelovend: pizza eten bij Italianen met hun eigen pizzaoven in de tuin, maar de gastvrouw ging bijna door de grond toen ze 1. ontdekte dat het zwembad ijskoud was (verwarming kapot) en 2. de Italiaans/Iraanse caterkok niet zo goed met houtoven om kon gaan. De heerlijke flinterdun gesneden parmaham en salami met een lekker drankje erbij maakten alles goed.

Uitzicht vanaf het dak waar de poikyparty werd gehouden: het enorme Alborzgebergte, waar Teheran (12 milj inwoners) tegenaan en in ligt is op de toppen nog besneeuwd

Armin en Sholeh, de dames van Luus' nursery waren er ook

Hannu de gastheer bewaakt de poikie (enorme ketel op pootjes boven een vuurtje, waar je vlees en groenten in kookt)

Van de Italiaanse pizzalunch gingen we s' middags naar de Zuid-Afrikaanse poiky (spelling?) party. Een poiky is een enorme pot op pootjes, waarin boven een vuurtje vlees en groentes 2 uur worden gekookt en vervolgens opgediend. Het feest was in de buurt van Jordan op het dak van een appartementencomplex met geweldig uitzicht over de stad en de (hoewel het al 30+ graden is) nog steeds besneeuwde bergen.