Ijsje

kaatjebee was met boris en luus de berg opgelopen om een heerlijk giftigkleurig ijsje te halen. Toen we thuis aankwamen was er niet veel meer over dan een enorme vlek!
















opaatjebee heeft kaatjebee, boris en luus naar teheran gebracht, aangezien T daar al was. Hij heeft daarna heel stoer als 66-jarige backpacker Iran rondgereisd met de Lonely Planet in de hand.
Hier staat hij met Luus de tuin te sproeien.








De veranda met uiticht op het gedempte zwembad, nu fontein










De tuin en veranda













T op de veranda













T is nog steeds een rommeltje, want uitpakken gaat met 2 kinderen niet zo snel. Het trappenhuis. Naar beneden is de speelkamer, halverwege de bibliotheek (!)






De Iraanse buurvrouw Deli heeft kaatjebee de bakker laten zien. Ze bakken er 1 soort brood a la minute, sangak, een plat bruinachtig brood van ongeveer een meter lang dat op kliezelsteentjes wordt gebakken. Het kost 5 cent. We moesten er wel een half uur op wachten (in de bakkerij was het ongeveer 50 graden), want lange rijen, maar het is heerlijk brood.
In de winkels is het vaak opletten bij het afrekenen, want de een gebruikt de eenheid rial en de ander toman (=10 rial). Het meest grootste (!!) briefje is 10.000 rial oftewel 1000 toman (ofwel groene khomeini genoemd) en dat staat ongeveer gelijk aan 1 euro. CORRECTIE: het grooste briefje is 20.000 rial=2000 toman=2 groentjes=2euro (blijft nog slepen me pakken geld). In 1 winkeltje ( 25m2) moest ik laatst op drie verschillende plekken afrekenen, eerst in rial, toen weer toman en dan weer in rial, heel verwarrend, want ze zeggen er niet bij rial of toman, dat moet je zelf verzinnen. Als je groot gaat inkopen voor ongeveer 60 euro moet je dus 60 losse briefjes van 10.000 neertellen, dus de kassieres zijn wandelende/zittende telmachines.