Wandelen tussen chadors en hippe jongens












De Si-o-se (33) brug












Boris en Luus bij de Imam moskee, ra ra waar maakt men fotos van


















Boris en Luus












Ingang van de bazar


















Dizi gegeten in een traditioneel restaurant


















Boris eet graag Iraanse rijst













Iraanse meisjes maken graag foto's (waar wij dan weer foto's van maken)











Chehel Sotun Paleis












Ook



















Het enige open theehuis naast de 33 brug












Het enige dat het enige open theehuis serveert is.... thee, voor ongeveer 35 eurocent krijg je een paar glazen.









Kerkepad: de Kathedraal van Esfahan


















Andere kerk












Iraanse jongens doen veel aan hun haar, hier een typisch Iraans geval (op een pleintje in de Armeense buurt), compleet met staart, kuif en sik. En mobile natuurlijk.
















Afgelopen weekend zijn we naar Esfahan gevlogen, waar T's zus plus aanstaande al eerder waren aangekomen na hun rondreis door het land. Het door kaatjebees ouders aanbevolen Sadaf hotel zat vol, dus boekte T vol goede moed in het beste hotel van Esfahan, het Abbasi. Nu zijn onze verwachtingen van hotels in Iran behoorlijk laag (voor de hotels hoef je in elk geval NIET naar Iran), maar die werden toch wel wat naar boven bijgesteld toen de prijs van de hotelkamer bekend werd ($200,- per nacht, voor hier ontzettend veel), helaas onterecht... De setting van het hotel is prachtig, de tuin sprookjesachtig, maar dan heb je het ook meteen gehad. De kamer was groot, maar ouderwets, incompleet (badstop ontbrak, zoals in bijna alle hotels in Iran) en loeiwarm. Service is ver te zoeken. Omdat het echt enorm heet was in de kamer (27 gaden zonder dekens/lakens slapen was zelfs te warm), ging T vragen of de airco aankon. Helaas was dat geen optie (het is airco aan in het hele pand of verwarming aan in het hele pand), we moesten maar de ramen openzetten. Die zaten aan de straatkant, zodat de brommers en vrachtwagens bijna door onze bedden denderden en daarij hielp het niets, 't werd geen graad koeler.
Voor de rest was het pima, Esfahan is een mooie, rustige stad (slechts 1,6 milj inwoners) zonder bergen en met redelijke winkels, maar mometeel helaas zonder de befaamde en gezellige theehuizen. De theehuizen waren gesloten, vanwege het plotselinge verbod op shiha (waterpijp) roken (alsof er niet al genoeg verboden is hier).
Het inmense Imamlein is werkelijk gigantisch groot, maar zonder terrasjes erg leeg. De moskeeen en het Ali Qapu paleis aan het plein bekeken, de mooie bruggen langs de Zayandeh rivier (zowaar toch nog 1 open theehuis op het water gevonden), de grote bazar (waar we vedwaalden tussen de stoffen en kleren), het Chehel Sotun Paleis en zelfs nog een kathedraal en een kerk bekeken in de Armeense buurt Julfa en toen weer met z'n allen naar Teheran gevlogen.