Er is ongeveer 60 cm sneeuw gevallen gisteren
Boris en Luus in de tuin
Boris, nanny Sara en Luus
Besneeuwde muren in Niavaran
Armendonatiebox
Eergisteren is de familiebee weer in Iran aangekomen. Na een goede vlucht wachtte ons een tergend lange en trage rij bij de paspoortcontrole. Toen we ons daardoorheen geworsteld hadden reden we vlug naar huis, waar een aardig pak sneeuw in de tuin lag. Ondanks de sneeuw was het niet zo koud als in Nederland. Althans: buiten. Bij binnenkomst bleek namelijk dat het daar wel ongeveer even koud was als in Nederland, aangezien de verwarming al een aantal dagen kapot was......En er was ook geen warm water... Daar stonden we om 4.30 uur 's ochtends, moe na de vlucht in een huis waar het slechts 6 °C binnen was. Vanwege het tijdstip konden we weinig anders verzinnen dan proberen te slapen met drie truien aan en zoveel mogelijk dekens. Dat ging redelijk, T en de kinderen sliepen direct, maar kaatjebee moest eerst twee uur wachten tot haar voeten weer warm werden en daarna nog twee uur voor haar neus ook enigszins warm was. Daarbij moest ze ook elk uur even checken of de kinderen niet door onderkoeling of verstikking bezweken waren. Om 9 uur heeft T onze enige warmtebron, de grote haard, opgestookt en de verwarmingsman kwam even later om de boel te repareren. Terwijl alle verwarmingen op volle toeren draaiden was het ´s avonds al weer een bijna aangename 15 °C in huis. Tv konden we niet kijken, omdat de satelietschotel gestoord werd door de aankomende sneeuw.
De volgende dag heeft het de hele dag gesneeuwd. Iraniers zijn op dat gebied zou je zeggen toch wel wat gewend, maar bij een paar vlokken sneeuw raakt iedereen hysterisch: scholen worden meteen gesloten en zelfs T´s kantoor werd ´s middags gesloten. Op straat was het een stuk veiliger dan normaal: minder verkeer en iedereen reed voor de verandering eens lekker rustig.
No comments:
Post a Comment