Zo kan het ook:

De nozem en de non?...... Benetton reclame?.......West meets Islam?....... Ongelovigen en gelovigen aller geloven verenigt u?.........

Boris en oppas Sara in haar traditionele chador, die elkaar aan het eind van de dag tot-ziens kussen. Een mooie reclame voor het doorbreken van religieuze taboe's en verenigen van culturele verschillen!
Gisteren hebben we Fitna maar eens even bekeken. Schokkende beelden in een nette film met mooie Smurfenmuziek (Tchaikovsky).

Zaterdag: Tochal

Wachten op de eitjes

Restaurant op tussenstation

Boris en zijn Tochalliefde Mellina

Goede vrijdag: zelf pizza's maken en opeten

Zaterdag met de kinderen in de eitjes van de Tochal Telecabin naar boven en beneden geweest (normaal elke week zonder om te skien). Het was stervensdruk met alleen Iraanse toeristen. Luus en Boris moesten constant op de foto. Aan de lopende band werd ons gevraagd waar we vandaan komen en met het antwoord "Holland" is men nog steeds heel tevreden: ons werd de hand geschud, we werden gefotografeerd, uitgenodigd om bij mensen te overnachten en gekust. Bij de taxistandplaats kwam Boris zijn Mellina tegen en er werd innig gekust. De liefde was niet van lange duur, aangezien beide geliefden met huin ouders mee naar huis moesten.

No ruz 1387

Laarzen over de broek mogen weer (2 maanden geleden nog verboden!)

Goudvissen, eieren en zwarte Pieten te koop

Haar te koop

De meisjes van de creche waren ook aan het shoppen

Verse amandelen te koop

Gras en goudvis te koop

Vlees te koop

Vis te koop

Vis eten op de eerste dag van het jaar voor geluk

Noten te koop

Hoofddoeken te koop

Tajrish plein

Het nieuwe jaar en de zomertijd is donderdag begonnen. Om 9 uur s´ochtends (dat tijdstip verschilt elk jaar). Woensdag met een Iraanse vriendin naar Tajrish plein geweest om foto´s te maken van winkelende mensen rond de bazar, iedereen deed nog even de laatste inkopen. Veel spullen voor de haft sin tafel. Men maakt hier een tafel met 7 dingen die met een s (sin)beginnen, waaronder een appel, een goudvis, knoflook, gras etc. Anderhalve dag hebben we te lang in wintertijd geleefd. Niemand had ons iets verteld en aangezien de zomertijd vorig jaar op het allerlaatste moment werd afgeschaft, hadden we niet bedacht dat men het nu weer wel invoeren. Vrijdag kwamen we er dus achter dat de zomertijd al lang was ingegaan. De stad is deze komende 2 weken uitgestorven, wat goed is voor de longen (veel minder luchtvervuiling). Iedereen reist Teheran uit (behalve wij dus): veel mensen gaan naar Shomal, het Noorden aan de Caspische zee. Onze Iraanse buren ook en die meldden vandaag per telefoon dat het er stormt, terwijl het hier heerlijk zomerweer is (mag ook wel na twee maanden sneeuw), de kinderen hebben al lekker in het badje in de tuin gezeten. Wij kunnen het ons al niet meer voorstellen om in de sneeuw te zitten, jullie in NL wel geloof ik...

Vuurspringen, chaharshanbesuri

VUUR!

Vuurspringen!

T

kB

Dansen op Iraanse pop

Dansen op Iraanse pop

Mo met beroemde Iraanse filmster: Hamid Goudarzi
Feest langs de snelweg

Iraanse hang jongen

Gisterennacht was het Chaharshanbe suri, een Oud en Nieuw achtig feest, waarbij je 7x over een vuur moet springen om ongeluk in het nieuwe jaar (in dit geval het jaar 1387, dat aanstaande vrijdag start) te bezweren. Net als vorig jaar waren we uitgenodigd op een feest in Lavasan een luxe wijk dichtbij Tehran. We waren (zoals meestal het geval is) de enige nietIraniers. Er werd deze keer niet veel over het vuur gesprongen, maar T en kB deden flink hun best. Op weg naar huis passeerden we een aantal feestjes die midden op de snelweg gevierd werden.

Vanavond starring in NOVA

De familiebee komt vanavond op de Nederlandse tv (NOVA, NL 2, 22.15h). Geen kommer en kwel over Iran vanavond, maar een "gewoon" huis-tuin-en-keuken expat verhaal over de dreigingen die wij hier momenteel het hoofd moeten bieden ... Zelf kunnen we vanavond niet kijken, omdat, hoewel we de snelste beschikbare internetverbinding hebben, internet hier te langzaam is (nog steeds beperkt door de regering tot 256kb)....
Op internet na te kijken op:

klik hier voor de NOVA uitzending met kB

Trouwjurk

Stof kopen in Zartosht met Elaheh en Maryam

Volgende maand is het huwelijksfeest van mijn vriendin Elaheh en haar man Ali-Reza. Ze zijn een paar maanden geleden officieel al getrouwd in Iran en doen binnenkort dus het grote feest. Ali (die Reza in NL heet) woont in Utrecht en daar gaat ze dus over een paar maanden ook wonen. Maar eerst het feest. Om gepast gekleed (=zeer feestelijk en vooral volledig opgetut) te kunnen verschijnen zijn we vorige week naar de naaister gegaan die ook Elahes jurk en die van haar zusters en moeder naait om een jurkje voor mij uit te zoeken: een lange met een enorme split. Ik beschouw het maar een beetje als mijn trouwjurk, aangezien ik, toen T en ik trouwden op de ambassade in Cairo, 9 maanden zwanger, een nachtjapon van de buurvrouw aanhad... Vandaag zijn Elaheh, Maryam (Farsilerares) en ik naar Zartosht (een wijk in het centrum van Tehran) gereden om stoffen uit te zoeken: donkerpaars zilverachtig satijn en zwarte kraaltjesstof. Voel me toch aardig ingeburgerd hier!

Veiligheid van Nederlanders in Iran

We raken gewend aan cameraploegen in huis.
Vorige week nog een Iraanse filmploeg, gisteren Jan Eikelboom (weblog: http://weblog.novatv.nl/iran/2008/03/13/iran-dag-5/#more-14) van Nova en zijn Belgische collega. Zij kwamen een item maken over de veiligheid van Nederlanders die in Iran wonen en wisten dat er van ons niet veel spannends te verwachten viel. We werden (kaatjebee roodverbrand en roodgevlekt) zittend op de bank met Luus en Boris geinterviewd ivm de Wildersfilm over hoe bedreigd we ons als Nederlanders wel niet zullen voelen hier in het enge Iran. Uhm, niet dus. Vervolgens liep ik met Jan en cameraman nog even de straat op om bij de bakker een broodje te halen en een pak melk te kopen in een supermarktje om de hoek. De sfeer was gemoedelijk en de mensen die we spraken waren zoals gewoonlijk alleraardigst en heel positief over Nederland, ondanks de Wildersfilm. Kortom: we hebben ons hier altijd veilig gevoeld en voelen ons ook nu niet bedreigd (ookal kan men zich dit in Nederland blijkbaar moeilijk voorstellen) en dat mag toch ook wel eens gehoord worden. ALS het uitgezonden wordt komt het waarschijnlijk volgende week op de NLse buis.

NB: dit item geeft puur en alleen een beeld over hoe WIJ hier als Nederlandse expats in het rijke Noord Teheran leven en ons voelen (en geeft een duidelijk beeld van hoe Nederlanders hier behandeld worden). We pretenderen geen Irankenners te zijn of te weten hoe de Iranier zich voelt en het item staat los van de mensenrechtentoestand of andere verschrikkingen in het land.

Dubai

Uitzicht uit ons hotelappartement, 39 hoog



































Luus en Boris op de schommel

















Luus met nieuwe zwembril






















































Strandrestaurant bij het hotel
Mist 's ochtends



De palm in aanbouw en de stad in spiegelbeeld
De Palm in aanbouw




































Brandalarm op 39 hoog is geen pretje...

















Afgelopen week waren we in Dubai, waar het (nu eens) aangenaam weer is. We zaten in een appertementenhotel op de 39ste verdieping met uitzicht op de nog steeds in aanbouw zijnde Palm en het was genieten. Behalve toen vrijdagavond om 11 uur 's avonds het brandalarm af ging.... T. was shoppen en ik was alleen thuis met Luus en Boris die lekker lagen te slapen toen er een sirene ging loeien en een stem verzocht niet in paniek te raken, maar het pand meteen te verlaten.... via de trap.... Aangezien we dus op de 39ste verdieping zaten en we dus minimaal 39 trappen af moesten, besloot ik niet al te lang te treuzelen. De kindjes werden uit bed gesleurd en toen ik trillend richting trappen rende stopte het alarm. Uiteindelijk was er niets aan de hand, maar de schrik zat er toch goed in.
Bij aankomst thuis op Imam Khomeini Airport werden we vriendelijk onthaald: een Iraanse mevrouw vroeg ons of we misschien een slaapplaats nodig hadden, want dan konden we wel bij haar slapen! Dat zul je bij aankomst op Schiphol toch niet zo vaak meemaken..