Powercut en eten bij de buren

Straatbeeld in N-Theheran



















Straatbeeld in N-Teheran, onze straat, we wonen aan het eind rechts













Eten bij de Iraanse buren Deli (links, rechts Boris en T.) en Yekhya (niet in beeld)










Eergisteren was er een powercut van 2 uur in heel Teheran. T. dacht om te laten zien dat we toch echt atoomenergie nodig hebben hier...
Vandaag waren we uitgenodigd om te eten bij de buren. Lekkere rijst en curryachtige toestand, verder fruit, dadels, yoghurt en groenten. Toen we binnekwamen zei de buurman als eerste: willen jullie vodka? (1 uur 's middags bij moslims thuis in een land waar alcohol streng verboden is.....). En dat terwijl we twee weken geleden toen ze bij ons kwamen eten niet over alcohol gerept hebben (laat staan aangeboden hebben, ons bier hielden we angstvallig verborgen). Ze vertelden dat er wel Iraanse bands zijn, maar de meeste zitten in het buitenland. Als je hier naar een optreden van een Iraanse band gaat moet je natuurlijk een hoofddoek op en mag je niet dansen. De vrouwen in de band dragen ook een hoofddoek en mogen alleen samen met een mannelijk bandlid of een paar andere vrouwen zingen, geen solo. Ze mogen wel een instrument spelen. Lastig allemaal.

Brood, yoghurt en kaviaar

Barbari, een van de heerlijke Iraanse versgebakken broden











Verse pistachenoten onder een heerlijk geurig schilletje












Vieze zurige vruchtenvellen en zure kersen etc. vindt men hier lekker (kb niet)








Inkopen doen op voedselgebied is iets lastiger dan in NL. We hebben in de buurt wel een grote staatssupermarkt (de Shahrvand), maar die heeft niet al te veel exotische spullen. In hele kleine supermarktjes verkoopt men van alles en nog wat, elk winkeltje heeft zo zijn eigen assortimentje dat je gewoon moet uitproberen of weten. Uiteindelijk kom je vrijwel alles wel ergens tegen (laatst zag ik een reep chocolade van de Albert Heijn!). Hoewel Amerikaans wordt hier overal Coca Cola verkocht en zo zijn er dus enorm veel buitenlandse spullen te koop. Noodles, thaise vissaus en zelfs (hele dure) kappertjes hebben we al gevonden.

Heel erg lekker is het versgebaken Iraanse brood (in supermarkten daarentegen is het brood weer heel erg vies en oud): barbari (zie foto), sangak (op kiezels gebakken en kaatjebees favoriet) en taftun. Yoghurt is hier heerlijk en ook de mayo is verrukkelijk. Volop verse kruiden, maar wel heel bepaalde: bonenkruid, lenteui, groenen en paarse basilicum, koriander en citroenmelisse (maar bijvoorbeeld geen verse tijm, peterselie, rozemarijn ofzo). Verder natuurlijk pistachenootjes en dadels, lekkere gedroogde vijgjes etc. Bij gebrek aan alcohol vindt je ook verschillende sapbarretjes op straat, zoals bv de granaatappelsapbar waar kaatjebee laatst wat kocht (erbij kreeg ze hele vieze zure kersen pasta te proeven, brrr). Rijst is in alle soorten en maten te krijgen (Iran heeft een gedeelte met veel rijstvelden) en in de staatssupermarkt verkoopt men ook (Iraanse)kaviaar! We eten dus best lekker hier...

Koohpaye

Koohpaye Restaurant, waar je (vanzelf sprekend) kebab kan eten













T. met Boris in het restaurant














Luus werd steeds otvoerd door onze gechadorde buurtafel















Uitzicht vanaf de tafel op de fonteinen, het restaurant aan de overkant en de (heel klein in beeld) stoeltjeslift die voorbij komt


















Gisteren waren we uitgenodigd te gaan lunchen in een restaurant in de bergen. (Zo goed als) alle restaurants in Iran serveren alle vormen van kebab (en niets anders), zo ook dit restaurant: van zomer tot winter: kebab. Het ligt vrij hoog in de bergen, langs een pad waar alleen maar restaurants aan liggen. Even boven dit pad begint een wandelroute de berg op. Het was afgeladen druk met eters en hikers. De jaargetijden in Iran zijn heel erg uitgesproken. Zo hebben we net de zomer een beetje achter de rug: altijd zon en heel warm (tot 45 gr). Nu gaat de herfst op de stoep: 's avonds waait het en is het bewolkt em oberdag is het nog maar 30 graden ofzo. In de winter kan waar wij wonen (ongeveer 1700 m hoogte) wel 2 meter sneeuw liggen! Dat wordt wat, want de familie B heeft alleen maar zomerkleren bij zich (vorige woonplaats Cairo).

Leestips: kaatjebee heeft net "Het huis van de moskee" van Kader Abdolah uit, dat gaat over de revolutie in 1978 (toen Imam Khomeini de macht greep en de shah verjaagd werd en asiel kreeg in.... Egypte, waar hij een jaar later stierf) en is nu aan het herlezen "Teheran een zwanenzang" van F. Springer, dat ook gaat over de revolutie en zich afspeelt waar wij wonen, in Niavaran (met het paleis van de shah op loopafstand).

Cultuurtip?

Darabad Zoo, nanny Sara met Boris



















Boris is nu ruim 3,5 mnd (en wordt elke nacht ongeveer 7 keer wakker -snik-)




















Darabad Zoo met Sara (die Boris draagt) en Mohammed (die Luusjes kar duwt)











We zijn naar Darabad geweest, een kleine dierentuin met veel opgezette dieren, vogles, vlinders en vissen (en ook leeuwen en panters, maar die sliepen binnen). In NL kun je natuurlijk ook naar de dierentuin, maar hier in Iran hebben we momenteel nog een uitgaans"tip": de holocaustcartoons, die in de wereld veel opschudding veroorzaken. Toen we ongeveer 2 maanden geleden uit Cairo weggingen was de ontzetting over de Mohammedcartoons net wat geluwd (er was zelfs weer Deense Lurpakboter te krijgen) en nu komt Iran dus met deze kinderachtige tegenactie, vast alleen bedoeld om lekker te kwetsen en vooral veel opschudding te veroorzaken. Hopelijk lukt dat niet al te goed...

Farsi balad nistam

straatbeeld: de pc-hoofd van teheran: Valiye-Asrstraat
















mamaatje spelen, met manteau en hoofddoek





































Kaatjebee spreekt nog niet zo goed Farsi, maar ze wil wel. Als de telefoon gaat (hele dag door) dan zeg ik in mijn beste Farsi dat ik die taal niet spreek: Bebakhshid, man Farsi balad nistam (sorry ik spreek geen Farsi) en dan gaat men er aan de andere kant van de lijn natuurlijk van uit dat ik die taal dus WEL spreek, omdat ik het net in het FArsi zei en dan krijg je dus alsnog een hele riedel Farsi om je oren!

Imam 3Ali

Dinsdag was het de geboortedag van Imam 3Ali (schoonzoon van de profeet), een van de vele feestdagen in Iran en ook nog vaderdag. T is als een van de weinigen aan het werk. Kaatjebee werd met Boris en Luus na het boodschappen doen door de buren naar binnen gesleurd voor ananassap en fruit en koek. Buurvrouw Deli woont er met man en kinderen en ook haar schoonouders en schoonoma. We zaten dus bij schoonoma en schoonmoeder, terwijl Deli druk bezig was met koken voor de 20 (!) gasten die ze vanavond gaat krijgen. Schoonoma werd om de haverklap gebeld om felicitaties in ontvangst te nemen voor de geboortedag van imam 3Ali, terwijl schoonmoeder de kadootjes uit Engeland, die ze van familie hadden gekregen aan het showen was (van ondergoed tot schoenen en glitterende avondtoiletjes)

Eindelijk weer gymmen

Luus en Emma













Tanvarz, de iniminigym, verboden voor mannen tot 1600 uur.











Meer foto's volgen later, door trage inbelverbinding krijg ik er nu even niet meer dan 3 op. Iraanse Nanny Sarah is gearriveerd. Ze werkte eerst bij onze NL vrieden 5 dagen per week, maar nu ze getrouwd is mag ze van haar man max. 2 dagen werken en dat doet ze nu dus bij ons. Kaatjebee kan nu dus eindeijk weer eens naar de gym en heeft zondag haar eerste stepklasje gevolgd. Erg handig dat aerobictaal hetzelfde is over de hele wereld, NL, Egypte, Iran, allemaal hetzelfde.
Hier in N-Teheran hoor je zelden een moskee (in Cairo daarentegen kon je je nergens verstoppen voor de tetterende muezzin die zes keer per dag het gebd aankondigde), wel komt er regelmatig een accordeonist langsgelopen in de straat die zijn melancholische liedjes speelt voor een fooi.

Gek

Toch wel een gek land Iran. Het is hier niet 2006 maar 1385, we hebben weekend op donderdag en vrijdag en het is twee-en-een-HALF uur later dan in Nederland. Er is hier vreselijk veel olie, maar men staat bij de benzinepomp in lange rijen, want... er zijn maar heel weinig benzinepompen.
Kaatjebee was nog niet helemaal gewend aan de hoofddoek, want gisteren gingen we boodschappen doen in de Shahrvand. Mohamed de chauf kwam voorrijden en kaatjebee liep naar buiten met manteau aan, de maxicosi, Boris, Luus, sleutels, tas en begon buiten de kinderen in te laden. Klaar om weg te rijden zei Mo: "Zo, gaat u vandaag zonder hoofddoek?" Oeps! Dan merk je pas hoe stom het is om de hoofddoek en manteau steeds maar aan te moeten. Als de vuilnisman de vuilnis komt ophalen, doet kaatjebee gewoon in korte broek en blootshoofds de poort open en bij Tom op kantoor loopt men ook vrolijk zonder hoofddoek rond, maar op een ander Nokia kantoor heeft men de hoofddoek weer wel op, erg verwarrend in elk geval.